Blog

‘Tjerk jij hebt het goed voor elkaar!’
Als een ander het niet zei,
zei mijn het hoofd het wel.

2006
Ik ga van baan veranderen.
Van een leuke baan in vaste overheidsdienst
naar een betere baan in vaste overheidsdienst.

‘Hogere functie, beter betaald, dichterbij huis.
Wat wil je nog meer Tjerk?’

Ik heb de overstap net aangekondigd,
als mijn teamleider Lucy vraagt:
‘Tjerk, zou jij dat wel doen?
Te weinig uitdaging voor jou.
Ik zie je daar gaan vervelen’.
 
Lucy verwoordt het kleine-twijfel-stemmetje
dat ik superdiep wel ergens in mij hoor fluisteren.
Mijn hoofd twijfelt niet. Hier moet bij zijn.
En reageert sneller als de bliksem dat doet:

‘Dit zegt Lucy alleen maar omdat ze wilt dat je blijft.’
Want dat kleine-twijfel-stemmetje in mijzelf,
gaan we natuurlijk niet horen.

Om het vriendelijk-beschermend af te maken doet ie nog een zetje.
Een zetje om het kleine-twijfel-stemmetje defenitief
de afgrond in te duwen:

‘Zij handelt uit eigenbelang, jij niet Tjerk’.
Kortom, voorwaarts mars naar de afdeling meer en beter 
(van mij ego). 

Want:
‘Hogere functie, beter betaald, dichterbij huis.
Wat wil je nog meer Tjerk?’
 
Achteraf bezien:
Lucy zag mij werkelijk in wie ik ben.
Lucy was liefdevol aanwezig om mij te willen helpen. 
Dankjewel daarvoor Lucy.
 
Ik negeer Lucy’s harte-liefdevolle-waarschuwing.
Ik ga en vertrek.

Want:
‘Hogere functie, beter betaald, dichterbij huis.
Wat wil je nog meer Tjerk?’

Machtsgreep compleet.
Mijn hoofd heeft de macht en houd de macht.
 
Wordt vervolgd.